Արցախի անկախության ճանաչումը իր մեջ մեծ ռիսկեր է պարունակում
ՎերլուծությունPressmedia.am կայքի զրուցակիցը ռազմական փորձագետ Հայկ Նահապետյանն է։
—Պարոն Նահապետյան, Մոսկվայում ձեռք բերված հումանիտար զինադադարի մասին պայմանավորվածությունը գործո՞ւմ է, թե՞ ոչ: Ստեփանակերտում այս պահին ի՞նչ վիճակ է:
— Ես կարող եմ պատասխանել միայն պաշտոնական տեղեկատվության վրա հիմնվելով, և կարող եմ ասել, որ, փաստորեն, հակառակորդը խախտել է այդ հրադադարի ռեժիմը և հրետակոծությունները ու հրթիռակոծությունները շարունակվում է։ Այդ հումանիտար հրադադարի իմաստը գերիների և զոհվածների փոխանակումն է, և Ադրբեջանը շարունակում է խախտել այդ պայմանավորվածությունը։
— Արցախի նախագահն առավոտյան հայտարարեց, որ եթե Ադրբեջանը շարունակի այս մարտավարությունը և շարունակի խախտել հրադադարը, ապա Արցախի իշխանությունները կդիմեն ՀՀ իշխանություններին` Արցախի ճանաչման համար: Ընդհանրապես, ի՞նչ ակնկալիքներ կան Արցախի միջազգային ճանաչման առումով:
— Ես կարծում եմ` դուք հայտարարությունը ամբողջական չասացիք, քանի որ Արցախի նախագահը չասաց Հայաստանի, այլ ասաց նաև այլ երկրների, և սա միայն Հայաստանի խնդիրը չի։ Ես կարծում եմ, որտեղ ռազմական գործողություններ են գնում և ռազմական առումով դեռ վերջնական որոշված չէ ստատուս քվոն, ցանկացած ճանաչման գործընթաց, որին մասնակից կլինի նաև Հայաստանը, իր մեջ բավականին մեծ ռիսկեր է պարունակում։ Այդ գործընթացը զուգահեռաբար պետք է արվի այլ երկրների կողմից, որին, հետո կարող է միանալ Հայաստանը` միայն ռազմական գործողությունները ավարտելուց հետո։ Որովհետև, եթե մենք հիմա ճանաչենք Արցախի անկախությունը, ապա դա իր մեջ պարունակում է ռիսկեր այն առումով, որ Թուրքիան այլևս իրավական և բարոյական առումով կարող է բաց միջամտություն ցուցաբերել` հաշվի առնելով, որ Ադրբեջանի ռազմավարական իշխանությունը այդ հարցով կարող է դիմել Թուրքիային։ Այսինքն, եթե դուք ճանաչում եք, ապա դրանով վերջ եք դնում ցանկացած բանակցային գործընթացի, որից հետո Ադրբեջանը դիմելու է միջազգային հանրությանը, ՄԻՆՍԿԻ խմբի նախագահող երկրներին, ինչպես նաև Թուրքիային` ասելով, որ Հայաստանը` ճանաչելով անկախությունը, վերջ է դրել բանակցային գործընթացին և իրենց ոչինչ չի մնում անել, քան ռազմական գործողությունները շարունակելը։ Եվ այդ ժամանակ Ադրբեջանը կարող է դիմել Թուրքիային` բաց ռազմավարական և ռազմատեխնիկական աջակցություն ստանալու նպատակով։ Կարծում եմ` այս պահին Հայաստանում նման գործընթաց սկսելը շատ լուրջ ռիսկեր է պարունակում։ Այդ գործընթացը զուգահեռաբար պետք է արվի հրադադարի ռեժիմի պահպանումից հետո։
— Ադրբեջանական կողմից պաշտոնապես հայտարարվեց, որ իրենք գրավել են Հադրութը, սակայն այսօր Արցախի ՊԲ-ն պաշտոնապես հերքեց այդ փաստը։ Ի՞նչ եք կարծում, ինչի՞ վրա է Ալիևը դրել իր հույսը, երբ հայտարարում է, թե Հադրութը գրավել են, թե ինքը պատրաստվում է այցելել այնտեղ:
— Կարծում եմ` դա բլեֆ է։ Իրականում այդ դիվերսիոն խումբը մտել էր Հադրութ մի նպատակով` այն էր, որ քաղաքապետարանի վրա բարձրացնի դրոշը և Ալիևը բանակցային գործընթացում ցույց տար, որ Հադրութը ևս գրավված է։ Դա որպես ծանրակշիռ փաստարկ, որ Ադրբեջանն ունի ռազմական լուրջ հաջողություն։ Իսկ այդ նպատակը ակնհայտ է, որ ձախողվեց։ Եթե Ադրբեջանի զինուժը Հադրութ մտներ, ապա նվազագույնը պետք է երեք պաշտպանական բնագիծ անցներ, իսկ այդ պաշտպանական բնագծերը միայն զրահատեխնիկայով կարող են անցնել, իսկ այդ խմբի հետ չկար զրահատեխնիկա։ Հետևաբար, դա դիվերսիոն հետախուզական խումբ էր, որի նպատակն էր դրոշ բարձրացնել և մի քանի րոպե այդտեղ նկարահանում անել, և նույնիսկ այդ ամենը կարող էր արժենալ այդ 200 հոգու կամ ավելի զինծառայողի կյանքը։ Այդ ծրագիրը ձախողվեց։
Անի Սիմոնյան