Անգիտակից Նիկոլը
Վերլուծություն
ՀՀ-ում տիրող քաղաքական գործընթացներին հետևելով՝ կարող ենք արձանագրել, որ Նիկոլ Փաշինյանի աթոռի շուրջ օղակն աստիճանաբար սեղմվում է: Ունենք մի իրավիճակ, երբ արդեն քանիերորդ անգամ պաշտոնական Մոսկվան հերքում է Փաշինյանի հնչեցրած մեղադրանքները Կրեմլի հասցեին` պարզապես անվանելով ստախոս, զրպարտող, սադրող ու խառնակիչ: Փաշինյանը նախկինում երբեք էլ հետաքրքիր չէր Մոսկվային, որպեսզի հավատար կամ չհավատար, իսկ հիմա ուղղակի չի վստահում: Այս անգամ Նիկոլը Մոսկվային մեղադրում է, թե առաջարկում էր Արցախի յոթ շրջանները հանձնել ոչնչի դիմաց (հիշեցնենք․, որ նախկին մեղադրանքը Շուշին հանձնելու առիթով էր):
Կրեմլին մերձ գործիչներն անթաքույց, ուղղակի արտահայտվում են, որ Փաշինյանի հրաժարականն է այս պահի ճիշտ լուծումը: Նկատում են, որ եթե Պուտինն ուղիղ չի ասում այդ, քանի որ Հայաստանն ինքնիշխան հանրապետություն է համարվում, դեռ չի նշանակում, որ չի ուզում նույնը` Փաշինյանի հեռանալը: Իսկ օղակը ոչ միայն սեղմվում է Փաշինյանի աթոռի շուրջը, ավելին` օղակից է կախված նրա իշխանությունը և քամուց ճոճվում է պարանի ծայրին: Եթե չի ընկնում, չի նշանակում, որ հանգուցյալը ողջ է, այլ ուղղակի կախաղանին տարուբերվող դիակ է: Իսկ տարուբերվելը քամուց է, ոչ թե կենդանության նշաններ ցույց տալուց: Հումանիստական քայլ է նաև՝ առողջապահական միջոցառում, որ դիակը վար բերվի կախաղանից և հանձնվի հողին: Այս հակահիգիենիկ ու սահմռկեցուցիչ տեսարանը Փաշինյանը և՛ գիտակցում է, և՛ չի գիտակցում: Գիտակցում է այնքանով, որ ուզում է շունչ տալ դիակին, չի գիտակցում, քանի որ դեռ ոչ ոքի չի հաջողվել նման հրաշք: Մի պահ ենթադրենք, որ չի գիտակցում, և այն հեքիաթային հեշտությամբ` ինչպես եկավ իշխանության, այնպես էլ մնում է նույն հեքիաթի թագավոր՝ գահին բազմած իր դղյակում: Բայց ինչպե՞ս է կառավարելու, երբ չունի մեխանիզմ ու լծակներ, կշիռ:
Ըստ էության՝ Նիկոլ Փաշինյանին քաղաքական որևէ քաշային կարգում չի տեսնում և ոչ մի երկիր: Այդպես էլ երկրի ներսում չեն տեսնում քաղաքական, հասարակական, մշակութային ու հոգևոր կառույցները: Այդ անկշռելիությամբ, որպես չշոշափվող օդ, ինչպե՞ս է պատկերացնում իր գործունեությունը: Ինքը՝ Նիկոլն է միայն իր համար, որը քաոս է երկրի համար: Վստահաբար կարող ենք փաստել, որ իր թիմակիցների համար էլ է կյանքը դարձել անիմաստ և ժամանակը՝ անհասկանալի: Ակնհայտ է, որ մեկը, որ չի կարողանում երկրի ներսում տեղաշարժվել, չի կարողանում երկրից դուրս երևալ, ամեն տեղ թքում-մրում են` դավաճան, հողատու, հեռացի՛ր: Քայլում է ոստիկանական մի քանի շերտով օղակված, տունը պատսպարված է անվտանգության հնարավոր բոլոր միջոցներով, հսկվում է և՛ ցամաքից, և՛ օդից. նկատի ունեմ տանիքներին տեղակայված դիպուկահարներին: Այդ վիճակում հայտնվածն ինչպե՞ս է պատկերացնում իրեն հանձնված մեր երկրի վաղվա օրը` տնտեսական, առողջապահական, անվտանգության, քաղաքական և բոլոր այլ առումներով:
Լավ, ընդունենք՝ թե՛ մենք, թե՛ աշխարհը խնդրում, աղերսում է` մնա, մի գնա: Ինքը ո՞նց է մնում: Գուցե չի գիտակցում, որովհետև զգայարանները բթացա՞ծ են: Բայց փորձենք այլ կերպ, որ ուղիղ կերպն է. Նիկոլին օգտագործեց Ադրբեջանը և շպրտեց, օգտագործեց Ռուսաստանը և շպրտում է, որովհետև ոչ միայն ավելորդ է, այլև զայրացնում է:
Սարմեն Ավագյան
1
2
3
4
5
1
2
4
5
1
2
3
5
