Ազգայինը խեղող դառը դիտավորություն
ՎերլուծությունԹվում է, որ անհամատեղելի համեմատություն է, սակայն անհնար է անձրևի կաթիլների արանքով քայլել և չոր մնալ, այնպես էլ չի ստացվում անտեսել «Իմ քայլի» պատգամավորների խոսքն ու ասածը: Հատկապես ներքին ընկճվածություն ես զգում, երբ անդրադառնում ես նրանց անուն առ անուն: Թերացում ես համարում քո կարդացած գրքերի առաջ և քո դավանած արժեքների: Բայց անհնար է շրջանցել և անմասն մնալ, քանի որ այդ մարդիկ քո երկրի բախտն են վերաձեւում և քո ճակատագիրը խմբագրում իրենց վարքով: Նրանց մի ձեռքում քո անցյալն է, մյուսում՝ քո ապագան: Նրանք աստվածներ չեն, բայց կարող են Աստծուց քեզ տրվածը վերցնել և պինգ-պոնգի գնդակի պես կտկտացնել գնդաթիի վրա: Սա քո կամքով չէ, որովհետև որևէ մեկը քո կամքը չի հարցնում, քո մտքերը չեն, որովհետև այլևս միտքն իրենք են, դու պարզապես հետեևանքի կրողն ես ուղիղ իմաստով:
«Մենք պետք է առաջ նայենք, չվերադառնանք անվերջանալի քննարկումներին՝ ով է եղել առաջինը, ում պատմական հողն է, որովհետև, ինչպես գիտեք, հայերը հավասարը չունեն պատմական սկզբնաղբյուրներին եւ գրողներին հղում անելու հարցում։ Երկու կողմն էլ զբաղվել է դրանով 30 տարի, և դա մեզ բերել է պատերազմի»,-առաջին հայացքից այնպիսի տպավորություն է, որ հայտարարության հեղինակն ադրբեջանցի է: Բայց իրականում այս պնդման հեղինակը «Իմ քայլի» պատգամավոր Անուշ Բեղլոյանն է, ով «Пограничная ZONA» նախագծի առցանց կոնֆերանսի ժամանակ, որին մասնակցել են նաև Թուրքիայի, Ադրբեջանի և Վրաստանի ներկայացուցիչները նման միտք է արտահայտել։ Վստահաբար կարող ենք պնդել, որ աա Անուշ Բեղլոյանի անհատական կամ անձնական կարծիքը չի կարող լինել, քանի որ նա անկախ պատգամավոր չէ, սա նրա քաղաքական թիմի դիրքորոշումն է և այդ թիմի վերևում կանգնածի դիրքորոշումը:
Ներկայացնենք նաև տվյալ պերսոնաժի մյուս «դարակազմիկ» գլուխգործոց. «Կարևոր չէ՝ ով է սկսել պատերազմը, ում պատմական հողն է»: Եթե սա համացանցում թափառող անստորագիր տող լիներ, յուրաքանչյուրս չակերտներից հետո ստորակետ ու գծիկ էինք դնելու և գրեինք` Ալիև, Էրդողան: Բայց․․․․ Իսկ ռուս խաղաղապահներին Արցախից դուրս բերելն այսօր և վաղը միմիայն Թուրքիայի եւ Ադրբեջանի արնախում շահից է բխում և Արցախը հայերից մաքրելու երազանքից, ինչպես իրենց թողարկած նամականիշի վրա է պատկերված: Ըստ էության՝ այսքանից հետո որևէ մեկը կարո՞ղ է հակառակը պնդել, թե նախապես ծրագրված չէր Արցախը հանձնելը և վերջնականապես Հայաստանից ու հայությունից օտարելը: Երբ սույն պատգամավորուհին ադրբեջանցիներին հավաստիացնում է, որ երբեք ռևանշ չի լինելու Արցախը վերադարձնելու համար, և սա վստահեցնում է Նիկոլ Փաշինյանի կաբինետի ու իշխող քաղաքական ուժի անունից:
Այսպիսով` հայերս անդարձ մոռանում ենք Արցախի մասին: Սա՝ այն դեպքում, երբ ադրբեջանցի մտավորականը կոչ է անում կոտորել հայերին` չխնայելով անգամ կանանց ու երեխաներին: Երբ Ադրբեջանը ՄԻԵԴ գանգատ է ներկայացնում` իր գործած ռազմական հանցագործությունները վերագրելով մեզ: Երբ այսքանից հետո պատանդի կարգավիճակով պահում է մեր ռազմագերիներին: Իսկ մենք փետրվարի 1-ին 18 գերի հանձնեցինք` չպահանջելով գոնե մեկին:
Ամեն ինչ՝ Ադրբեջանի համար, ամեն բան՝ հանուն Ադրբեջանի:
Աննա Սարդարյան