Գող՝ սիրտը դող
ՎերլուծությունՕրերս Նիկոլ Փաշինյանն առանց տեղյակ պահելու, առանց օրակարգ մշակելու, անակնկալ մեկնում է Արարատի մարզ և նիստ գումարում մարզային ղեկավարության հետ: Առաջին հայացքից տպավորություն է ստեղծվում, թե նա այդպես է վարվել, որպեսզի տեղում տեսնի ու քննի իրականությունը բաց ու անսքող, որը չեն հասցրել սիրուն մատուցել` խութ ու խորշերը քողարկելով, ինչպես սովորաբար անում են, այսինքն` պատրաստվում են: Իրականում այդպես կարող էինք մտածել և, ընդհանրապես, ընկալվել մինչև նոյեմբերի 9-ի եռակողմ ստորագրված զինադադարը` հասարակական ոգևորություն ու համակրանք փոխանցելով վարչապետի օգտին: Իսկ հիմա նույն հասարակությունը, լինի փողոցում, աշխատավայրում, թե տանը նստած, մի բան է մտածում, որ Նիկոլը թաքուն եկավ, որպեսզի մարդիկ ճանապարհ չփակեն և չգոռան` «հողատու» կամ «դավաճան, հեռացի՛ր»: Ինչպես սովորաբար անում են վերջին երեք ամիսներին, երբ Նիկոլը սեփական երկրում տեղից տեղ է շարժվում. լինի այցը Սյունիք, Եռաբլուր, թե եկեղեցի:
Այդպես մտածելու և քմծիծաղելու իրավունքն ունի ՀՀ քաղաքացին, որ «գող-գող եկավ, գող-գող գնաց Նիկոլը»: Եվ այդ իրավունքը, ցավոք, երկրի հենց Փաշինյան է տվել իր քաղաքացուն: Այլ կերպ մտածողներ էլ կան, թե լավ էլ արեց, բա թողներ, որ ճանապարհ փակեի՞ն: Երկու դեպքում էլ համաձայն են, որ ճանապարհ էր փակվելու: Արդեն տխուր ավանդույթ է դարձել, որ Հայաստանում Նիկոլի առաջ ճանապարհ են փակում: Առհասարակ, Փաշինյանի օրը սկսվում է այն տխուր առավոտով, որին սովորաբար ասում են` թշնամուս չէի ցանկանա, կամ` գիշերը տեսած չար երազը կատարվեց: Սրանք սուր և բուռն տխրությամբ առավոտներ են: Ամեն օր տնից աշխատանքի է գնում մի խումբ ՀՀ քաղաքացիների ուղեկցությամբ, որոնք ճանապարհի երկու եզրերին կանգնած՝ «դավաճան, հեռացիր» են գոռում: Այդպես ԱԺ մուտքի մոտ դարձյալ մի խումբ ՀՀ քաղաքացիներ դիմավորում են իշխանական պատգամավորներին յուրաքանչյուր օր: Երկրից դուրս է գնում վարչապետը, տեղի հայությունը նույն տրամադրվածությամբ է դիմավորում:
Աննա Հակոբյանը գնում է ԱՄՆ, նույնկերպ են նրան դիմավորում ամերիկահայերը: Այդ տխրատեսիլ իրականությանն ականատես է մեր քաղաքացին, իշխող թիմի պատգամավորը, նախարարը, բանակի գեներալը, ոստիկանը, որի բանուգործը կարծես Նիկոլին ու իր թիմակիցներին հսկելն է: Այս ամենը տեսնում են Ռուսաստանը, Ադրբեջանը, Թուրքիան, Ամերիկան, Եվրոպան, որ ՀՀ վարչապետը սեփական երկրում գող-գող է ման գալիս: Ինչպե՞ս կարող են նման վարչապետի հետ բանակցել, հաշվի նստել, ընդունել կամ չընդունել, պարզապես նկատել և՛ երկրի ներսում, և՛ երկրից դուրս:
Անի Ավագյան