Առանց Պուտինին տեղեկացնելու` Էրդողանը ռիսկի չէր դիմի
ՎերլուծությունՎերջերս Թուրքիան հայտարարել է, որ պայքարում է Իրաքի ահաբեկիչների դեմ, բայց բոլորս էլ գիտենք, որ Արցախի դեմ սանձազերծած պատերազմում Ադրբեջանի կողմից կռվում էին Թուրքիայի կողմից հովանավորվող վարձկանները։ Ռուսաստանն ու Իրանն էլ երկար տարիներ համատեղ պայքարում էին ահաբեկչական խմբերի դեմ։ Այս թեմայով pressmedia.am կայքը զրուցել է թուրքագետ Հակոբ Չաքրյանի հետ։
Հարցին, թե որքանով կարող է Ռուսաստանը ցանկության դեպքում Թուրքիային դուրս թողնել տարածաշրջանային իրադարձություններից և պատժել Թուրքիային ահաբեկիչներին հովանավորելու համար, թուրքագետը պատասխանել է․ «Թուրքիայի՞ն, չեմ կարծում, որ Ռուսաստանը նեղացնի իր լավագույն ընկերոջը։ Եթե Թուրքիան արցախյան հակամարտության գոտի ահաբեկիչներ բերեց, որոնք հիմնականում Իդլիբում էին հավաքագրում այդ խմբավորումները, Իդլիբից ոչ հեռու երկու ռուսական ռազմաբազա կա, որտեղ Ռուսաստանը ունի հետախուզական զորքեր և այդ զորքերը, բացի հետախուզությունից, նաև վերահսկում են արբանյակը և առանց Պուտինին տեղեկացնելու Էրդողանը նման ռիսկի չէր դիմի։ Պուտինը գիտեր, որ տեղակայելու է ու հիմնական նպատակը Արցախի միջոցով Հայաստանին ծնկի բերելն էր։ Առանց Պուտինի հետ համագործակցելու Էրդողանը ոչ կարող էր հակամարտության գոտի ահաբեկիչներ տեղափոխել, ոչ էլ Շուշին ու Հադրութը կանցներ Ադրբեջանի վերահսկողության տակ։ Պուտինը ոչ միայն մեր զինվորները հաղթանակը նվիրեց Ադրբեջանին այլ նաև այդ եռակողմ փաստաթղթի մեջ չներառված մի շարք տարածքներ նվիրեց Ադրբեջանին։ Թուրքերը, որ խոսում են Հյուսիսային Իրաքի ահաբեկիչներից, նրանք ի նկատի ունեն ՊԿԿ-ին, այսինքն նկատի ունի աշխատավորական կուսակցությանը, որոնք գործում են Թուրքիայում, իսկ Իրաքի մյուս կուսակցությունների հետ Թուրքիան համագործակցում է, քանի որ նավթը Իրաքի միջոցով են միջազգային շուկա հանում։ Իսկ Միացյալ Նահանգները զինում է ՊԿԿ-ին և, եթե զինում են, ուրեմն շատ լավ գիտեն, որ խոսքը ահաբեկիչների մասին չէ։ Ամերիկացիները զինում են Իրաքի բանակը, վաթսուն հազարանոց քրդական զորք գոյություն ունի և խոսքը ամենևին էլ չի գնում աշխարհազորայինների մասին, դրանք կանոնավոր զորքեր են և ԱՄՆ-ն, եթե ծրագիր ունի, ապա կշարունակի անկախ Էրդողանի հետ հարաբերություններից»։
Սուրեն Ստեփանյան