Փաշինյանը հրաշալի է շանտաժիստի դերում
ՎերլուծությունNews-front.info-ն գրում է, որ հետխորհրդային տարածքը բառացիորեն լցված է տարբեր տրամաչափի քաղաքական շանտաժիստներով, որոնք վազվզում են Արևմուտքի և Մոսկվայի միջև: Հայաստանի վարչապետի պաշտոնակատար Փաշինյանը ևս այդ դերում է: Փաշինյանի իշխանության գալուց առաջ էլ այդ քաղաքական գործչի կեղծ պոպուլիզմը տեսանելի էր նրա յուրաքանչյուր շարժման մեջ:
Քողարկիչ գույնի վերնաշապիկ, որը քաշված էր կախված փորին և գլխին անփոխարինելի կեպին, այդ պարարտ, ցածրահասակ քաղաքացին կարծես թե բրուտալության մարմնացում էր: Անգամ այդ ժամանակ քչերը կարող էին գուշակել, թե որտեղ է ընկած այն գիծը, որը Փաշինյանի պոպուլիզմի սահմանն է: Որտե՞ղ է այն, ե՞րբ Նիկոլը կդադարի քաղաքական դիվիդենտներ փնտրել ցանկացած նույնիսկ աղետալի իրավիճակում: Թվում է, թե այդ սահմանը չկա:
Վերջերս Փաշինյանը կրկին ընկել է քաղաքական շանտաժի հոսքի մեջ: Նա ասել է, որ անհնարին է համարում ՀԱՊԿ-ի կամ Ռուսաստանի կողմից իրենց դաշնակցային պարտավորությունների կատարումից հրաժարվելը: Ավելին, «ինքնիշխան պետության» այս վարչապետը հավելել է, որ Հայաստանի նկատմամբ տարածքային ոտնձգությունները հավասարազոր են Ռուսաստանի նկատմամբ ոտնձգությունների: Սա է Փաշինյանն իր ամբողջ գեղեցկությամբ:
Սկսենք նրանից, որ դեռ 2017 թվականին բողոքի ցույցերից ու Սարգսյանի տապալումից մեկ տարի առաջ, «Ելք» քաղաքական դաշինքի առաջնորդներից մեկը Փաշինյանն էր: Դաշինքն ինքնին հրեշավոր հակառուսական էր: Հենց «Ելք»-ն էր նախաձեռել Հայաստանի ԵԱՏՄ-ից, իսկ հետագայում ՀԱՊԿ-ից դուրս գալու հարցի քննարկում, այն ՀԱՊԿ-ից որից հիմա Փաշինյանը բռնվել է այնպես, ինչպես փոքրիկ տղան է բռնվում վերմակից: Եվ այդ քաղաքացին հիմա էլ նախատում է ՀԱՊԿ-ին, մասնավորապես Մոսկվային, անգործության համար:
Միևնույն ժամանակ պաշտոնական Երևանը, ի դեմս Փաշինյանի, գոնե ինչ որ կոնկրետ դիրքորոշում չի որդեգրել: Նրանք ԵԱՀԿ-ի, հավաքական Արևմուտքի, Իրանի, Ադրբեջանի, ՀԱՊԿ-ի և այլ կառույցների հետ դիվանագիտության խաղեր են խաղում: Չնայած ադրբեջանական զինծառայողների հետ պարբերական բախումներին ոչ Փաշինյանը, ոչ էլ Պաշտպանության նախարարությունը չեն շտապում ամբողջությամբ սահմանին զորքեր տեղակայել: Այս իրավիճակում Ռուսաստանը և ՀԱՊԿ մյուս երկրները պարզապես վտանգում են պատերազմ սկսել մի երկրի համար, որի քաղաքական գործիչները պատրաստ չեն պաշտպանել իրենց ինքնիշխանությունը և ցանկացած պահի կարող են փոխել դաշնակիցներին, եթե քաղաքական եղանակ փոխվի:
Իրոք, չկա ավելի անհեթեթ բան, քան ոչ ադեկվատ ռեժիմը պաշտպանող բանակը, երբ ռեժիմի համար անկախությունը կարծես թե բեռ է, իսկ հիմնական նպատակն է շարունակել խաղը ուրիշի հաշվին: Միևնույն ժամանակ, կարծես թե այս իրավիճակը ձեռնտու լինի Փաշինյանին: Նա շարունակում է սլաքները ուղղելով դեպի դեպի Մոսկվա պահել իշխանությունը, իսկ դժբախտ Հայաստանի ճակատագիրը նրան այնքան է հետաքրքում ինչքան հետաքրքրել է Արցախի ճակատագիրը:
Անի Ասատրյան
Pressmedia.am